Het is zo koud dat slenteren niet verstandig is. Maar deze weg wil ik rustig lopen. Mijn gedachten ordenen. Voordat ik straks weer in de huidige tijd ben. Het verleden was even tastbaar en heeft me zo verrast dat ik … Continue reading
Mijn mond is droog. Nog erger. Mijn tong zit aan mijn gehemelte geplakt. Zou iemand het zien dat mijn knieën een eigen leven leiden? Dat ze trillen. Net als mijn handen en straks natuurlijk ook mijn stem? Het podium ziet … Continue reading
Dag cursor. Knipper maar. Doe dat maar. Ik staar en kijk naar je. Borrelt er iets op? Nee. Het blijft rumoerig, de woorden blijven weg, ze zweven door mijn hoofd, tuimelen door elkaar. Het worden geen zinnen die ertoe doen. … Continue reading
