Uit 't Copy van Clason

4
12 juni 2012

Lokroep

Hoe vaak ging de telefoon over? Hij kon het zich niet meer herinneren. Hij sliep diep. Heel diep. Dat was ook altijd haar verwijt geweest. Dat hij zodra hij het kussen raakte, weg was, van de wereld. ’s Ochtends mopperde ze op hem, terwijl ze de kinderen aankleedde: ‘Jij hoort ook nooit iets. Bram heeft gespuugd. Annebel riep.. Ik heb je nog door elkaar geschud, maar je was met geen stok wakker te krijgen.’ Hij wist nog wel dat hij de telefoon zocht, zoekend met zijn hand in het donker over het nachtkastje. De telefoon viel bijna, maar hij had hem net op tijd opgevangen. In het scherm stond haar naam. Onmiskenbaar. Haar naam. Zijn adem stokte, hij staarde naar de letters. Hoe kon dit…

 

Hij was te laat. De voicemail nam haar over. In de stilte van de nacht piepte zijn telefoon. Er was een bericht achtergelaten. Door haar. Hij was achterover gevallen in zijn kussen. De kat, abrupt wakker geworden, draaide om hem heen. Hij probeerde zijn adem rustig te krijgen. De gedachten tuimelden door zijn hoofd, terwijl hij hardop prevelde: hoe kan dit, hoe kan dit… Met bevende vingers toetste hij het nummer in om het bericht af te luisteren. In het donker herkende hij het geluid van de zee. De golven die het strand raakten, de wind, een eenzame meeuw en lachende kinderen. “Waar ben je schat?” vroeg ze. En hij wist wat hij moest doen.

 

De stewardess porde hem zachtjes wakker. Ze was een mooie vrouw, met een vriendelijk gezicht: “Please, fasten your seatbelts, sir” Met klamme handen kreeg hij ternauwernood zijn riem dicht. Onder hem zag hij de contouren van het eiland. De smaak van gal, zijn hart dat als een gek tekeer ging. Wat deed hij hier. Hij had zich vergist. Met zijn ogen dicht voelde hij het vliegtuig landen en remmen.

 

Er was niets veranderd. Helemaal niets. De geuren, de kleuren. Zelfs de aankomsthal was nog steeds zoals hij hem had achtergelaten. Zijn telefoon piepte, een welkom van de regionale provider en een sms van een vriend: ‘Waar ben je? Wil je vanavond bij ons eten?’ Hij keek naar zijn bericht, aarzelde, maar stopte het toestel in zijn zak. De taxi stond klaar. De man hield zijn naambordje in zijn hand en hielp hem met zijn bagage. Aan de achteruitkijkspiegel bungelde een kerstboompje.

 

Op het water werd zijn keel bijna dichtgeknepen. Toeristen gooiden bedorven appels naar de vogels. Onder water zag hij vissen happen. De boot schommelde, de golven waren hoog. Krampachtig hield hij zich vast. En daar in de verte zag hij de contouren van het eiland uit zijn nachtmerries. Het azuurblauwe water, de witte stranden. Dat het er zo mooi was.. hij kon ’t niet aan. De snik ontsnapte uit zijn keel. Hij schrok er zelf van. De man naast hem glimlachte: “Dude, it is fucking beautiful, isn’t it.” Hij negeerde hem.

 

En nu stond hij op dat verre strand. Dat strand waar hij niet was die 26e december. En wel had moeten zijn. In de glinstering van het water zag hij haar gezicht en die van hun kinderen. En twee nachten geleden belde ze hem. Een stem uit een andere tijd. Verdwenen in de rare tijdzone. Bij KPN hadden ze hem excuses aangeboden voor het bericht dat jaren later pas aankwam.  ‘Een heel vreemde en ongelukkige samenloop van omstandigheden’, had de vrouw gestameld. Maar na minstens honderd keer luisteren wist hij het zeker. Het was een lokroep. En dit keer zou hij er zijn.

 

De telefoon in zijn hand trilde. Zijn vriend had opnieuw gebeld, bezorgd omdat hij voor het eerst in al die jaren alleen was met de kerstdagen. Hij stuurde een sms: ‘Ik ben bijna thuis. Het gaat je goed.’ Hij ging op het strand zitten. Op het mooie strand van Kho Phi Phi. Klaar voor wat er komen zou. De rust was enorm, de zee trok zich terug. Toen de vloedgolf hem overspoelde, lachte hij. Voor het eerst in al die jaren.

 

 

 

4 to “Lokroep”

  1. Ron Schiltmans says...

    Waarom reageert er niemand?
    Kippenvel hier.

  2. Ron Schiltmans says...

    En tranen.

  3. Danielle says...

    Wat een ontroerend verhaal. Ben er een beetje stil van…

  4. Mark says...

    Impressive …

Leave a comment

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.