Doen we
“Wat leuk toch, je blog”, zegt ze al roerend in haar kopje. “Daar moet je iets mee doen. Met dat schrijven.” Ik ben zo verbaasd dat ik helemaal niets weet te zeggen. Ze staart voor zich uit. “Ja, echt talent … Continue reading
“Wat leuk toch, je blog”, zegt ze al roerend in haar kopje. “Daar moet je iets mee doen. Met dat schrijven.” Ik ben zo verbaasd dat ik helemaal niets weet te zeggen. Ze staart voor zich uit. “Ja, echt talent … Continue reading
De geur bij aankomst is onmiskenbaar. Zuur. Verschraald. Muf en toch vertrouwd. Sommige mensen zijn nooit weggeweest. Ik zie ze nog vaak. Anderen leefden elders hun leven. En hoewel ik daar ben waar ik ooit was, ben ik er nu … Continue reading
We zitten in de auto en staan stil onder de bomen. Ik ben misselijk en heb honger tegelijk. “Zullen we wegrijden”, fluistert hij. Ik moet lachen. “Niks ervan. Je komt er nu niet meer onderuit. Je bent zo de pineut.” Hij … Continue reading
“Nee”, zegt het meisje. “Helemaal volgeboekt. Gaat niet lukken.” Vertwijfeld kijken we elkaar aan. En nu? Het meisje, zoals ik later wil zijn, leunt achterover en kijkt ons bedenkelijk aan. ‘Hoe oud zijn jullie?” “Wij zijn 16”, zegt mijn vriendin. … Continue reading
Praten is denken. Tenminste, voor mij. Als ik praat, denk ik hardop. Ik bewandel zoveel zijwegen dat jij halverwege niet zeker meer weet of ik nog wel naast je loop. En dat is niet altijd zo handig. Niet voor mezelf. … Continue reading
Ze kijkt rond. Een bed, een tafel, een stoel. In de hoek een televisie met een antenne erboven. De antenne heeft ’t moeilijk en wordt rechtop gehouden door twee touwtjes die weer met punaises in de schuine houten wand zijn … Continue reading