Uit 't Copy van Clason

23 september 2013 Er was eens

Superhandig

Ze haalt haar hand door haar blonde haar. “Wat voor een restaurant dit is?” Bedremmeld kijkt ze om zich heen. Haar vriendin, donkere krullen, bekijkt de kaart. Ze loopt met haar vinger langs de gerechten en kijkt haar tafelgenoot even onzeker aan. “Ik begrijp er niets van”, zegt ze. “Alleen de drankjes. Die begrijp ik.”

Ik probeer mijn aandacht bij mijn eigen tafel te houden.

“Heeeee”, zegt de krullen. “Ik denk dat het een Servisch restaurant is.”

Zowel haar vriendin als ik kijken haar verbijsterd aan.

“Ja hoor”, knikt ze. “Kijk, het heet Porto Cervo. En ja, daar kan je ook best Servië van maken.” De blonde twijfelt, maar haalt dan haar schouders op. “Ik denk ’t ook”, zegt ze.

Ik móet ingrijpen.

“Nee, het is een Italiaans restaurant”, probeer ik niet al te betuttelend te klinken. “De familie komt van Sardinië, dat is Italië. En Porto Cervo is een badplaats daar.”

Ze kijken me met grote ogen aan.

“O”, antwoordt de krullen. Ik knik haar vriendelijk toe. “O, wauw!” reageert de ander.  “Wat handig, want ik spreek hartstikke goed Spaans!”

Ik trek mijn mond open, maar besluit maar eens de boel te boel te laten. “Superhandig”, antwoord ik en spoel de rest met wijn weg.

 

Leave a comment

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.