Uit 't Copy van Clason

8 oktober 2015 Er was eens

Wat ze kunnen

Ze kunnen je vastnemen. Verleiden. Ze kunnen je bij de strot grijpen. Of rustig maken. Ze kunnen vastzitten. Overstromen. Ze kunnen stil zijn. Of herrie maken. Ze kunnen halverwege wegsterven of een onuitwisbare echo zijn.

Ze kunnen kwijtraken. Blokkeren. Ze kunnen van de hak op de tak zijn. Ongenuanceerd zijn. Of uiterst voorzichtig. Ze kunnen je strelen, beroeren. Ze kunnen je slaan, pijnigen. Ze kunnen precies de juiste zijn. Of compleet de verkeerde.

Of nooit gehoord.

Ze kunnen toevoegen. Of verpesten. Ze kunnen verduidelijken. Of verwarren. Weloverwogen zijn of ondoordacht.

Je kunt ze lezen, zeggen of horen. Schrijven kun je ze. Op de juiste volgorde zetten en hopen dat wat er staat wordt gezien. Ze kunnen je hart vastgrijpen om nooit meer los te laten. Onbedoelde gedichten zijn die blijven zingen in je brein.

De lelijke en de mooie.

Vandaag krijg ik de woorden niet op een rijtje. En laat ze spelen in mijn hoofd. Wie weet wordt het ooit iets zinnigs.

Leave a comment

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.