Uit 't Copy van Clason

5 november 2015 Er was eens

More fun

‘Zo cool, die paarse strepen in uw haar.’ Heeft ze het nu tegen mij? Dat moet wel, want ze wast mijn coupe. Het jonge meisje babbelt verder. ‘Paars?’ onderbreek ik haar. ‘Waar zie jij paars?’ Ze lacht. ‘In uw haar. Echt mooi.’

Ik weet niet goed wat te doen. Ik denk dat ik maar beter even rustig kan blijven. Als ze de handdoek van mijn hoofd haalt, zie ik in de spiegel het resultaat. Donkerblond met paarse strengen. Achter het meisje staat de kapster die verantwoordelijk is voor deze kleurigheid. Ze hapt naar adem. ‘Er ging iets mis…’ stamelt ze.

Ik voel een lach opkomen. Zenuwen zijn ‘t, want morgen moet ik mee naar Londen. Met een baas die het begrip conservatief heeft uitgevonden. Ook heb ik een sollicitatie deze week. ’Joh’, probeer ik haar en mezelf op te beuren. ‘Misschien kun je het weer wat minder paars krijgen.’ Ze bibbert en knikt. ‘Ik kan het ontkleuren…’

Een tijd later kijk ik terug in de spiegel. Ik ben nu roze. Suikerspinroze. Volledig. Iedereen in de zaak is in rep en roer. Het meisje krijgt een uitbrander van haar baas. Haar collega’s spreken schande achter hun handen. En ik? Ik lig werkelijk slap van de lach in mijn stoel. Er volgt een lang beraad en uiteindelijk wordt me verteld dat er maar één oplossing is. ‘We ontkleuren uw haar volledig. Platinablond wordt het.’

Minuten later kijk ik in de ogen van een volledig vreemde vrouw. Marilyn Monroe is er niets bij. Blonder dan blond. Wit ben ik. ‘Opgelucht zeker’, zegt de debiele eigenaar van deze zaak. ‘Nou, niet echt…’ antwoord ik. Maar goed, ik grijns steeds zo dat niemand dat gelooft.

Lichtgevend wandel ik naar huis. Nu maar hopen dat blonds inderdaad meer fun hebben. Door dat gelach van me zou je het bijna geloven.

Leave a comment

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.