Uit 't Copy van Clason

13 maart 2018 Er was eens

Filter

Een pasfoto is de werkelijkheid. Een selfie niet. Ik weet dat omdat ik op dit moment naar een foto kijk die me de totale waanzin toont van de filters. De pasfotomaker kijkt me onbewogen aan als ik durf ietwat te mopperen. Perfectie heeft hij niet op het oog. Een zichtbaar oor. Geen tanden. En in het midden. Dat is wat hij wil, ik heb niets te eisen.

Ik verdenk hem van plezier hebben. Omdat hij ons, de selfiegemeenschap, met de werkelijkheid om de, ja letterlijke, oren kan slaan. Wat nou filtertje, wat nou je beste kant? Haar achter je oren. Een strakke blik. Geen glimlach!

Ik haal mijn schouders op. Ok, het moet maar zo. Straks word ik toch verkleind en dat scheelt. Mocht ik aangehouden worden en gecontroleerd, zal er een loep aan de pas moeten komen. ‘Bent u dit?’ zou ik willen dat ze vragen. Met de klemtoon op het woordje dit. Ze moeten er verbaasd bij kijken. Dat lijkt me wel zo aangenaam.

Maar dat zal niet gebeuren. Een pasfoto is de werkelijkheid immers. Een selfie niet.

‘14 euro’, sist de fotograaf. De realiteit kost centen. Ook zonder filter.

Moet je nagaan.

Leave a comment

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.