Uitbreiding
De mensen breiden hun huizen naar buiten uit. Allemaal binnen het legale uiteraard. Geen centimeter gestolen. Burenruzies voorkomend.
Wel is heel duidelijk waar de nieuwe grenzen liggen. Zo staan er steeds meer bloembakken om aan te geven waar het openbaar gebied een eigen erf wordt. Passeer je rechts de spierwitte potten? Dan heb je kans dat de kleine bulldog je dat komt vertellen. Links voorbij die hangstoel? Pas op voor waterpistolen.
Het is niet alleen in mijn straat dat mensen hun leefruimte vergroten. Ook elders zie ik mensen voor hun huizen zitten. Brede loungebanken staan naast de voordeur. Met links en rechts anderhalve meter afstand van de buren, die daar ook zitten. Maar wel steeds meer naar voren, de tegels innemend. Als je die stoep voor je huis immers zelf schrobt, kun je er net zo goed bivakkeren in de zon, lijkt de tendens. Na deze periode zal er niet meer worden geklaagd bij gemeentes over het onkruid. Eigen grond wordt zelf gewied.
Ik heb door het oprukken van de medemens de neiging om me tegen eigen gevel te drukken. Mooie potten, buurvrouw. Hoor ik op rechts. Mooie matten, buurman. Hoor ik op links. Rook van een barbecue piept tussen gaten en kieren. Ongehinderd, van tuin naar tuin. Net als de pompende muziek op links. En de ritmische samba op rechts. Zich niets aantrekkend van welke grens dan ook.
En overdraagbaar via lucht.
Zij ook.
Leave a comment