Zo gaan dingen
Is het schrijven je vergaan, dacht ik deze ochtend. Het was een vraag aan mezelf.
‘Zo gaan dingen’, antwoordde ik. Maar met dat antwoord nam ik geen genoegen.
‘Zo gaan dingen, zo gaan dingen…wat is dat voor een slap antwoord. Dingen die zo gaan. Excuses zal je bedoelen.’
Ik keek maar even niet in de spiegel.
‘Ik heb het druk’, antwoordde ik terwijl ik de broek uitklopte en in de droger stopte. Maar ook deze poging mezelf te sussen liep op niets uit.
‘Jij hebt het druk…even lachen hoor. Druk met andere dingen die zogenaamd belangrijker zijn zeker.’
Ik zette de droger aan en luisterde samen met mezelf naar het zoemende geluid.
‘Goed.’
‘Goed?’
‘Ja, ik ga schrijven.’
‘Nu?’
‘Straks.’
‘Niet nu.’
‘Nee straks.’
‘Straks is nooit.’
‘Jawel, straks is straks.’
‘Ik hoop dat het wel ergens over gaat dan.’
‘Ik zal over dingen schrijven die zo gaan.’
‘En over mij?’
‘Ja . Altijd over jou.’
‘Zal mij benieuwen.’
Leave a comment