Lopendebandwerk. Stap, stap, stap….almaar sneller, ritmischer. De muur komt echter niet dichterbij, ondanks de meters die passeren. De vrouwen voor me kan ik hierdoor niet inhalen. Hun fysieke inspanning brengt ook hen geen centimeter dichter naar de muur. Naar waar … Continue reading
Bijna struikel ik over een elfje. Ze komt tot mijn knieën en kijkt met waterige blik naar boven. Ze heeft haar mond een beetje open, zoals kinderen dat doen als ze altijd verkouden zijn, haar haar staat alle kanten op. … Continue reading
De bomen zien me hier liggen, op de matras achter in de auto. ‘We waren in Den Haag. Bij de zee. Ik zwom niet’, fluister ik tegen ze. De bladeren en takken vervormen. Papa rijdt harder nu. Naast me ligt … Continue reading
Ik denk vaak dat als ik iets negeer, dat het dan vanzelf wel weer goed komt. Zo negeer ik al een lange tijd een almaar heviger borrelend gootsteenputje. Elke keer als ik iets omspoel of mijn handen was, pruttelt uit … Continue reading
‘Een tosti dan?’ Ik schud mijn hoofd. ‘Kan ook niet.’ Hij kijkt om zich heen. Nu de koelkast niet zoemt en de automatische luchtventilatie ermee is opgehouden, valt me pas op hoe stil het in huis is. Zelfs buiten leek … Continue reading
De ironie is dat ik nooit een bril nodig had. Ik was daar ook trots op, me bijna overal bevindend tussen de mensen met brillenglazen. Een onterechte trots natuurlijk. Hetzelfde als trots zijn op benen die onder je oksels beginnen. … Continue reading
Op het perron schuifel ik met veel mensen richting de roltrap. De rij wordt smaller. We moeten de trap op en er zijn haastige reizigers die wat beginnen te duwen. Ik probeer niet te veel na te denken over deze … Continue reading
Links van het scherm kijkt zij naar mij zoals alleen een tweejarige kan kijken. Een onbedoelde selfie is het. Haar eerste. Nu bijna 14 jaar terug. Ik heb de foto een paar maanden geleden naast het scherm neergezet. Omdat ze … Continue reading
‘Ik zag je wel kijken hoor!’ ‘Eh.. ik keek niet.’ ‘Hahahaha…’ ‘Ik begrijp niet waarom je lacht.’ ‘Haha..’ ‘Echt niet!’ ‘Ha..’ ‘…’ ‘…’ ‘Ik keek niet.’ ‘Wat jij wilt.’ ‘Dat je weet dat ik niet keek, dát wil ik.’ ‘Oh. … Continue reading
Ik ben bang in het donker. Al zo lang als ik me kan herinneren. Dus is er altijd een lampje. Altijd een ijkpunt. Altijd iets om te zien. Want is het aardedonker, is het pikzwart, dan stik ik. Dan valt … Continue reading
