Dat publiek
“Ja ik woon hier wel fijn, maar dat publiek hier hè…”
“Welk publiek?”
“Nou, in de stad. Op het schoolplein. Nou, gewoon overal. Dát publiek…”
“Oh…op straat?”
“Op straat. In het huis naast je. Op de roltrap en in de rij voor de kassa. Op het terras of op de stoel in de bus. Nou, je weet wel. Dat publiek dus.”
“En dat vind je niet zo?”
“Nee. Dat vind ik niet zo. Echt typisch van hier. Zie je gelijk. Die komt van hier en niet uit een stad als, nou ik noem maar iets hoor, Amsterdam of zo…”
“Want daar loopt.. ehm…ander publiek.”
“Nou in Amsterdam zie je dat niet hoor. Van dat publiek.”
“Wanneer was je daar dan? In Amsterdam bedoel ik.”
“Vorige week. Kwam ook nog die leuke moeder van het schoolplein tegen, weet je wel, die vlotte. Oh, en die man met die zaak in het centrum, die woont in een van die waterwoningen verderop in onze straat. Die zag ik ook nog.”
“In Amsterdam?”
“Ja.”
“Dus dat is het publiek van Amsterdam?”
“Nee…eh ja… ook, hè? Nee…toch..”
“En waar woon jij ook alweer?”
“Doe niet zo raar. Dat weet je toch..”
“Ja, weet ik. Maar ik vind t ook hoor. Dat publiek, niets aan. Zie je gelijk. Raar volk. Behalve als we even in Amsterdam lopen, dan vallen we niet meer op. Dus kom, hoe laat pakken we de trein?”
Leave a comment