Uit 't Copy van Clason

1 september 2014 Er was eens

Dakterras 2013

Ik sta helemaal stil.

“Mag ik meedoen mam?” vraagt zij. Ik vind het goed.

Samen doen we de zonnegroet. Zij ademt diep in. Heel diep. Houdt haar ogen gesloten en voert de groet prachtig uit.

Na drie keer staan we tegenover elkaar. Ogen geopend. Ik sluit mijn handen voor de borst en we buigen naar elkaar.

“Namasté”, zeg ik met een grijns.

De voetbaldochter kijkt me serieus aan: “Mamasé”, zegt ze. Geschrokken slaat ze haar hand voor haar mond. “Dat is K3” fluistert ze door haar vingers.

Om dan slap van de lach op de grond neer te zakken.

 

 

Leave a comment

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.