Uit 't Copy van Clason

11 november 2014 Er was eens

Uitpakken

Ik kijk hem aan. Hij mij. Heel even aarzel ik…was het nu het tijdschrift of… Ik besluit tijdschrift te zeggen. Hij scheurt het papier ervan af en tot mijn opluchting blijk ik gelijk te hebben. De man bladert er snel door, schudt zijn hoofd even bij een advertentie en plakt dwars over de iets te blote boezem een enorme sticker.

De schande bedekt.

Het volgende ingepakte cadeau. “Shampoo”, zeg ik. Ook nu wordt de verpakking aan stukken gescheurd. De inhoud besnuffeld door mens en hond.

Nog twee pakjes te gaan.

Het zweet loopt over mijn rug…van min tien naar plus dertig is een grote omschakeling. Ik glimlach even naar de man. Misschien schiet hij daardoor iets op. Maar nee…zonder haast steekt hij een vierkant pak omhoog. “It’s a book”, zeg ik. Tevreden knikt hij als het boek inderdaad tevoorschijn komt. Ook hier plakt hij driftig een sticker op een decolleté op de cover.

Met diepe frons bekijkt hij nu een zak drop. Hij ruikt er even aan, kijkt me streng aan en gooit het dan achter zich in een prullenmand. Drop is dus verboden.

Met verrassende zorg pakt hij mijn rugzak nu weer in, het verscheurde papier vouwt hij keurig op en stopt het in een van de zijvakken. Hij wijst naar de deuren. Ik mag verder.

Een land in waar ze graag je cadeaus uitpakken, maar borsten niet.

 

 

Leave a comment

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.