De schoenen
Ze draagt wandelschoenen. Degelijke, die je in een winkel met tenten, tekentangen en EHBO-dozen vindt. De riem om haar middel is haast groter dan de korte broek die ze draagt. Ze zit wijdbeens. Haar ellebogen rusten op haar knieën en ze kijkt ingespannen op het scherm van haar telefoon.
Naast haar linkervoet rust een gouden schoen.
Een elegante, een die je in een winkel met kantjes, bloemen en jurkjes vindt. Het exemplaar hoort bij de vrouw die naast de wandelvrouw zit. Haar lange rok – of is het een avondjurk?- raakt bijna de gouden banden van de schoenen. In haar schoot ligt een telefoon. Ze tuurt eveneens naar het scherm.
Ze horen bij elkaar. Praten zachtjes. Naast hen staat hun bagage: een rolkoffer en een rugzak. Ik glimlach bijna verheugd want alles past bij het plaatje. Net als hun laatste handelingen voor de trein komt: de vrouw met de gouden schoenen werkt haar make-up nog even bij, de ander trekt de riem strakker aan.
Dan springen ze op. De wandelvrouw trekt de rolkoffer achter zich aan en wenkt haar vriendin. De golden lady hijst de rugzak op haar rug en volgt haar gestaag.
Alles paste bij mijn ingekleurde plaatje realiseer ik me met lichte schaamte.
Stom.
Want de werkelijkheid is duizenden malen mooier.
Leave a comment