Deze voorstelling heet de zon. Daarom zitten we op een rij, ons gezicht naar een en dezelfde kant gekeerd. De eerste stralen, we vangen ze op. Geen kans hebben ze om ons te ontwijken, want we zijn uitgehongerd. Naar warmte, naar … Continue reading
Mijn zool is kapot. Totaal los. Het zand schuift daardoor als een steeds dikker wordende laag tussen het voetbed en de onderkant van mijn laars. Ik ben dus als het ware een zandschuiver geworden. Onbedoeld. Ik zoek het verharde stuk … Continue reading
Hun onrust is aanstekelijk. De grootste van de twee jongens staat voor de derde keer op en kijkt het gangpad door. Zijn ogen schieten van links naar rechts. Zijn handen spelen met zijn mobiel. Zodra hij weer zit, staat de … Continue reading
Ze kijken elkaar aan. Staren bijna. Dan schopt de linker wat tegen een denkbeeldige bal, stopt zijn handen in zijn zakken en mompelt: “En nu?” De rechterman haalt zijn handen door zijn haar. “Ik zal moeten overleggen. Dit is natuurlijk … Continue reading
Ze wil niet. Maar daar heeft hij totaal geen boodschap aan. Hij blijft haar opjagen. Ze is net iets sneller en wendbaarder dan hij, zodat hij in volle snelheid rechtdoor gaat waar zij naar links gaat. Hij maakt een gefrustreerd geluid … Continue reading
“Gaat u op vakantie…?” Ze wijst naar mijn koffer en kijkt me nieuwsgierig aan. “Nee”, antwoord ik. “Ik was hier een week. Nu moet ik weer terug.” Ze lijkt verrast. “Hier? Een week? Goh..” Ze kijkt het doodstille dorpsplein rond. “En u?” … Continue reading
Buitenspel. De meisjes joelen en de scheidsrechter fluit. Nog 35 minuten te gaan. 35 minuten, mijn god… De kou is meedogenloos en rukt op naar mijn knieën. Dit spel kan ook in een zaal. Warm. Binnen. Met banken en dingen. … Continue reading
Drift. Ik ben er heel goed in. Vol met scènes die waarschijnlijk lachwekkend zijn mochten ze op YouTube belanden. Deuren kunnen immers heel hard dicht. Borden breken. Water spat. Ja… een driftkop maakt een hoop zooi. Wat me naarmate ik … Continue reading
Mooi kunnen ze zijn. Strak en robuust. Of oud, met stenen die je nog net vertrouwt. Ze kunnen treinen, auto’s en zelfs water dragen. En elke keer als ik onder de bogen rijd bij de brug bij Zaltbommel of Dordrecht … Continue reading
Dit boek verslindt mij. Dat denk ik terwijl ik naar de volgende pagina ga. De woorden vragen erom hardop voorgelezen te worden. Om ze niet alleen in mijn hoofd te horen, maar ook nog via de gehoorgangen te vangen. De … Continue reading
