Groepsmens
Iedere keer als ik denk: nu ga ik. Is de douche alweer bezet. Om me heen zie ik vrouwen die gehuld in badlakens een sigaret roken, zich bij een streepje licht opmaken, luidruchtig hun haar föhnen en er ligt er zelfs nog een te slapen. Ik voel het in me opborrelen en ik kan het werkelijk waar niet tegenhouden. We zijn met te veel en ik wil nu echt douchen. Nu echt.
Dus mag ik me niet laten afleiden. De deur van de badkamer gaat open en ik spring op. “Ja, ik ga douchen!” wil ik roepen, maar zie tot mijn grote frustratie lange benen die de badkamer binnenglippen.
“Ik wil volgend jaar alleen op een kamer”, hoor ik mezelf snauwen. Er wordt gelachen. Een kussen vliegt naar mijn hoofd. Er klinken woorden als ‘gezellig’ en ‘samen’.
Maar zo voelt het helemaal niet.
Ze komt naast me zitten en geeft me grijnzend en kop koffie. “Drink op jij.” “We zijn met te veel”, mompel ik. “Ja, je bent een echt groepsmens”, lacht ze, “maar we sneaken er zo samen wel even tussenuit.”
Ik zucht opgelucht. De cafeïne verzacht mijn blik en ik zie negen vrouwen door elkaar heen drentelen, aankleden, praten. “Mijn god, een heel weekend”, pruttel ik nog wat na.
Ze slaat me op mijn schouder en staat op. “Ga nu eens douchen mens, we wachten al uren op je.”
Leave a comment