Om te reizen hoef je je niet te verplaatsen. Dat bewijst de vrouw op deze bank. Ze is er wel. En toch ook niet. Voorovergebogen slaat ze de bladzijden van haar reisbestemming om. Ze wandelt door letters, in een gestaag … Continue reading
Hij zakt op zijn knieën. Zijn hoofd in zijn nek, handen boven zijn hoofd. Dan laat hij zich als een zoutzak naar voren vallen en slaat zijn handen op de tegels. Hij klinkt als een gewond dier, steeds luider en … Continue reading
De klap is zo onverwachts dat er tussen het geluid van de klap en de eerste reactie een verstilde rust is. Letterlijk. Een paar seconden is er ruimte voor een diepe teug adem waarna de luide kreet kan ontsnappen. Mensen … Continue reading
De kegelcellen in mijn ogen geven de kleuren in een snelheid door die ik bijna niet kan bevatten. De bijpassende namen dringen mijn hersenen binnen. Ik hoor mezelf prevelen…maar weet niet precies wat. Ik schreef hierover in mijn verleden als … Continue reading
Ik ben een proefdier in spijkerbroek. Een testcase. Een van de 5000 maar wel een van de jongste. Het is een twijfelachtige prestatie. In ieder geval zit ik nu met pupillen zo groot als ik nog nooit eerder had, te … Continue reading
We hebben een goed gesprek. Zo noemen we het voor het gemak: een goed gesprek. Hij vindt dit. Ik vind dat. We horen wat de ander zegt. We begrijpen het. We luisteren. Jawel, we luisteren wel. We horen het echt. … Continue reading
‘Ik heb nog vier weken’, zegt de vrouw. Ze trekt handschoentjes aan, ze zijn mintgroen, net zoals haar sportlegging. ‘Vier weken. Ik heb alles onder controle hoor.’ Ze strekt haar armen voor zich uit en vlecht haar vingers ineen. De … Continue reading
‘Prrrr, prrr, prrrr tjoe…ptltltltltltlpppp.’ ‘Oh…’ ‘Ja. Zo klinkt het dan. Wat zou dat kunnen zijn?’ ‘Ik kan het niet zo een-twee-drie herkennen.’ ‘Prrrr, prrr, prrrr tjoe…ptltltltltltlpppp…’ ‘Nee, sorry… er gaat geen belletje rinkelen.’ ‘Het is ook geen belletje meneer, het … Continue reading
Een meter lang. Groter kan hij niet zijn. Zijn rugzak zou mogelijk zelfs hem kunnen dragen, maar nu heeft hij de touwtjes in handen. Of nee, een brandslang. Want daar lijkt het ding op dat uit zijn rugzak komt. Hij … Continue reading
Ik heb wind tegen, dus lijkt het viaduct een onoverwinbare berg in dit platte land. Bovendien moet ik onderweg naar boven hardlopers ontwijken, een loslopende hond en een kind dat net leert fietsen. Eenmaal boven zie ik hem staan. Een … Continue reading
