Hij rekt zijn hele wezen op. Niet alleen de hoogte in. Niet alleen de grootte van zijn voetafdruk. Niet alleen de lengte van zijn handen die nagenoeg die van mij kunnen omvatten. Ook zijn stembanden rekken op naar kanten waardoor … Continue reading
De lampenkap viel eraf. Dat deed de temperatuur. De hitte loste de lijm op en de kap is onherstelbaar. Het is het minste dat de afgelopen maanden veranderde. Maar het is vrijwel meteen een project. Iets dat wél valt op … Continue reading
De emergencyknop van de loopband bevestig ik altijd aan mijn shirt. Het zal mij niet gebeuren dat ik als heuse slapstick de fitnesszaal in word geschoten. En ja, de knop heeft me al heel wat keren gered tijdens mijn loopje … Continue reading
De klokken van de kerktoren beieren door haar woorden. Ze moet een paar octaven hoger praten, en harder, om zichzelf verstaanbaar te maken. Ze geeft het op en pakt haar glas. Beneden trekt een man de deur dicht en wandelt … Continue reading
De eerste keer dat het gebeurde was ze verrast. En misschien nog wel meer omdat het meisje zich niet verontschuldigde. Dat kind bleef tegen haar praten, ze zei niet: ‘Oh pardon, u bent geen meneer maar een dame.’ Want dat … Continue reading
Als woorden blijven haken achter gedachten die belangrijker zijn. Als woorden van anderen in je hoofd dwalen zodat je niet meer weet of je ze zelf verzonnen hebt of dat ze al ergens op papier staan. Als letters samen niet … Continue reading
Stekkerdozen. Een spade vol modder. Een leeggelopen voetbal. Twee doosjes schroeven. Een tafelblad met een driehoekig stuk eruit gezaagd. Een hondenriem. Een doos met grote stickers erop geplakt: breekbaar! Een jerrycan. Een sleutelbos. Fietsen met banden. Fietsen zonder stuur. Hij … Continue reading
Haar lichaam verstijft en ze kijkt verschrikt uit het raam. ’Oh nee, zijn we al in Weesp?’ Het is een uitroep, geen vraag. Ze slaat haar handen voor haar mond. ‘Oh laat maar…’ Mensen kijken verbaasd. Ze stapte namelijk zo’n … Continue reading
‘Nee, nee, Hansje! Niet zo grommen en blaffen.’ Hansje, een klein dier met platte neus en wat aan de mollige kant, trekt de vrouw die hem zo berispt zowat omver. Klein maar sterk. Ze gaat door haar hurken en pakt … Continue reading
‘Als u zo doorgaat, gaan we elkaar nog heel vaak zien’, zegt de opticien. Het klinkt niet onvriendelijk, maar opgetogen is hij zeker niet. ‘Is een touwtje niet iets voor u?’ Ik mompel wat over touwtjes en middelbaar zijn. Hij … Continue reading
