Zijn labjas draagt een naamplaatje dat bij de randen wat beschadigd is. Zijn haren zijn kort geknipt, evenals zijn nagels. De handschoenen zijn kwetsbaar, lange nagels zijn funest. Zijn bril zakt steeds verder naar het puntje van zijn neus. Of … Continue reading
Het is niet koud voor de tijd van het jaar. Dat hoorde ik op de radio zo-even. Toch voel ik ijs in de lucht en protesteren mijn longen. Vochtige kou vinden longblaasjes niet aangenaam. Ik hoest in mijn sjaal. Ze … Continue reading
De honden weten dat het tijd is. Stuk voor stuk kijken ze naar het meisje achter de bar. Ze rommelt nog wat, haalt een lapje over de tap. Ze bukt zich en pakt de trommel. De honden gaan staan en … Continue reading
Terwijl ik met haar praat, gebeurt het. Ik schuif op om plaats te maken voor de interviewer die in me huist. Deze vrouw strekt haar armen uit, knakt haar vingers, buigt haar hoofd van links naar rechts, en begint. Ze … Continue reading
De rode stoelen in de bus zijn bestemd voor ouderen én voor kinderen. Het bewijs dat het leven inderdaad een cirkel is en dat je uiteindelijk met de jeugd op hetzelfde punt staat. Zij aan het begin. Jij aan het … Continue reading
‘Ik word almaar dikker.’ ‘Ja dat zag ik al.’ ‘Vroeger kon je zeggen dat je zwanger was. Haha.’ ‘Haha.’ ‘Nu niet meer.’ ‘Nee, dat kan niet meer.’ ‘Maar goed. Daarom ga ik niet in de sauna. Geen zin in mijn … Continue reading
Lopendebandwerk. Stap, stap, stap….almaar sneller, ritmischer. De muur komt echter niet dichterbij, ondanks de meters die passeren. De vrouwen voor me kan ik hierdoor niet inhalen. Hun fysieke inspanning brengt ook hen geen centimeter dichter naar de muur. Naar waar … Continue reading
Bijna struikel ik over een elfje. Ze komt tot mijn knieën en kijkt met waterige blik naar boven. Ze heeft haar mond een beetje open, zoals kinderen dat doen als ze altijd verkouden zijn, haar haar staat alle kanten op. … Continue reading
De bomen zien me hier liggen, op de matras achter in de auto. ‘We waren in Den Haag. Bij de zee. Ik zwom niet’, fluister ik tegen ze. De bladeren en takken vervormen. Papa rijdt harder nu. Naast me ligt … Continue reading
Ik denk vaak dat als ik iets negeer, dat het dan vanzelf wel weer goed komt. Zo negeer ik al een lange tijd een almaar heviger borrelend gootsteenputje. Elke keer als ik iets omspoel of mijn handen was, pruttelt uit … Continue reading
