Ze draagt wandelschoenen. Degelijke, die je in een winkel met tenten, tekentangen en EHBO-dozen vindt. De riem om haar middel is haast groter dan de korte broek die ze draagt. Ze zit wijdbeens. Haar ellebogen rusten op haar knieën en … Continue reading
‘Mag ik een deksel van u? Ik wil de koffie meenemen.’ Ze kijk me zichtbaar geërgerd aan maar draait zich toch om naar de deksels. ‘Welleke dan, wah?’ Ik geef geen antwoord. Heb geen idee welleke. Ze meet ze een … Continue reading
‘Ik was hier in 1945 voor het laatst.’ Het meisje kijkt vriendelijk naar de oude dame en dan heel even achter de vrouw. Ze schat in dat de eerstvolgende – dat ben ik – een praatje kan handelen. ‘1945? En … Continue reading
Slecht nieuws. Ik zie het aan hun gezichten voor ik de woorden hoor. Bezorgdheid hand in hand met medelijden. Ik wil zeggen dat ik hun blikken niet fijn vind. Dat ik zo niet bekeken wil worden. Niet wil dat het … Continue reading
Ze staat stil en rommelt wat. Ik kan niet zien wat ze doet. Dan draait ze zich om en gooit iets achter zich. Propjes papier. De wind pakt ze meteen op en speelt ermee. Het meisje ziet me en loopt … Continue reading
Ik ben met mijn oudste kind in een stad met grachten. Hoewel we onze koffers bij het hotel achterlieten, voel ik nog steeds dat ik iets bij me draag. Bagage van lang geleden. Ik kijk naar haar, zonder dat ze … Continue reading
Het bootje is vaalrood. Een kant ligt dieper in het water. Daar heeft ook het kroost een plek gevonden. Het groene spinrag van het water drapeert zich aan bakboord, waardoor het vale rood toch afsteekt. Het moet lang geleden zijn … Continue reading
Een radslag. Nog een. En nog een paar. Ze schopt het zand weg met haar voeten. Handen in de hoogte, heel even wachten… en daar gaat ze weer. Een kleiner meisje kijkt met duim in haar mond toe. Een vrouw … Continue reading
Iedere keer als hij diep uitademt, voel ik dat op mijn gezicht. Het maakt me misselijk. Hij doet het namelijk vaak en vol overgave. De koptelefoon op zijn hoofd moet de reden zijn dat hij totaal niet doorheeft dat hij … Continue reading
Dit is een plek waar ik het liefste onzichtbaar ben. Dus verplaats ik me langs de plinten zodat ik de ruimte niet hoef over te steken. Mijn rug is gedekt door muren vol posters. Naast me, een paar passen verder, … Continue reading
