Sam
Via de spiegel vang ik plotseling zijn blik. Hij haalt de lolly uit zijn mond. Kijkt me wat verbaasd aan en besluit dan te lachen. We glimlachen naar elkaar. Hij neemt me van top tot teen op. Het moet er … Continue reading
Via de spiegel vang ik plotseling zijn blik. Hij haalt de lolly uit zijn mond. Kijkt me wat verbaasd aan en besluit dan te lachen. We glimlachen naar elkaar. Hij neemt me van top tot teen op. Het moet er … Continue reading
De man draagt een tuinbroek. Spijkerstof. Zijn grijze baard raakt de kraag van zijn overhemd. Geruit. Al met al lijkt het plaatje te kloppen. Echter, hij staat midden op de weg. Als een misplaatst beeld. Roerloos. Auto’s passeren hem stapvoets. … Continue reading
Er gillen mensen. Ze steken hun handen omhoog. Sperren hun monden wagenwijd open. Als je niet beter weet, denk je aan paniek. Maar deze mensen verkeren niet in doodsangst, hoewel enkele harten wellicht net iets te snel kloppen. Nee, deze … Continue reading
De een houdt haar hand wat voor haar mond. De ander buigt zich steeds dichter naar haar toe. Samen kijken ze misprijzend naar de vrouw voor hen. Nemen haar van onder tot boven op. De vrouw, met haar rug naar … Continue reading
‘We werden net iets na het midden van ons leven wakker.’ De zin wordt door stilte ontvangen. De vrouw naast de man kijkt uit het raam. Misschien denkt ze ook wel: hoe weet je nu toch dat je op de … Continue reading
Mijn gezelschap praat aan een stuk door. Wijst me op dingen die ik alleen niet gezien zou hebben. Houdt mijn hand vast, gaat op zijn knieën zitten om beter uit het raam te kunnen kijken en steunt met zijn andere … Continue reading
Hoe lang kun je de rol van indiaan spelen? Ik weet het niet. Ik zit hier toch al best wel een tijdje en ik moet plassen. Maar er is geen cowboy te zien aan de horizon. En die heb ik … Continue reading
Zijn voeten op de pedalen. Zijn handen stevig aan het stuur. Zal ik hem loslaten? Ik twijfel nog. Een half uur geleden stond hij immers nog aarzelend naar de fiets te kijken. We knikten hem toe. Hij lachte zijn tanden … Continue reading
Hij kijkt minzaam naar het bord. ‘Dit heb ik niet besteld.’ Zijn stem past bij de boodschap. De serveerster die de pizza op tafel heeft gezet, frunnikt wat beduusd aan haar sloof. Want nu weet ze het zeker. Net als alle … Continue reading
Ik denk in tegeltjes. Geen holle wijsheden. Of semi-grappige zinsneden. Die tegels bedoel ik niet. Ik bedoel de azulejos op de gevels in Portugal. Kleine verhalen in glazuur gevangen. Soms al eeuwenoud. Deze verhalen zijn niet opgesloten in een museum … Continue reading